της Αστραπέλλου Μαριλένας από το ΒΗΜΑ
«Η λέξη “αόρατος” είναι συνώνυμη της
λέξης “αμφίσημος”». Ο Πολ Οστερ, με βαθιά φωνή και σε αποφασιστικό τόνο,
μιλάει για την πλοκή του βιβλίου του που πρόκειται να κυκλοφορήσει
σύντομα στα ελληνικά. Ομως, τι περίεργο, την ίδια στιγμή περιγράφει
εύστοχα και τη συνθήκη της συνομιλίας μας: Την άυλη παρουσία-απουσία –
ας όψεται η μεταξύ μας απόσταση – ενός συγγραφέα ο οποίος είναι γνωστός
για την αινιγματική ιδιοσυγκρασία των βιβλίων του.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης η πρώτη παράμετρος θα
παραμείνει αναπόφευκτα αμετάβλητη. Η δεύτερη, όμως, θα μπει στην άκρη,
καθώς ο 66χρονος συγγραφέας είναι τελικά ένας τύπος που, όταν εκφράζει
μια άποψη, αυτή δεν επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
Ο «Αόρατος», η αφορμή για την επικοινωνία μας, θα κυκλοφορήσει από
τις εκδόσεις Μεταίχμιο, τον νέο «πρεσβευτή» του Οστερ στην Ελλάδα.
Πρόκειται για ένα παλιότερο βιβλίο του, από το 2009, στο οποίο, όπως και
στα υπόλοιπα που τον έχουν κάνει ιδιαίτερα αγαπητό και στην Ελλάδα,
υφέρπει μια μεταφυσική προβληματική, μια ανεπαίσθητη χροιά αστυνομικού
μυθιστορήματος. Ο πρωταγωνιστής, Ανταμ Γουόκερ, αλλά και οι υπόλοιποι
ήρωες και αφηγητές διηγούνται τα ίδια περιστατικά, χωρίς ωστόσο να
μπορείς να είσαι βέβαιος ποιος λέει την αλήθεια. Μου θυμίζουν την
περιγραφή του Πολ Οστερ για τον πατέρα του στο πρώτο του βιβλίο «Η
επινόηση της μοναξιάς» (εκδόσεις Ζαχαρόπουλος): «… αόρατος, ένας
καραγκιοζοπαίχτης που χειριζόταν τη φιγούρα του alter ego του από ένα
σκοτεινό, μοναχικό χώρο πίσω από τις κουρτίνες».