Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Η ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ



Η πρώτη εργασία του Μάνου Χατζιδάκι για το ρεμπέτικο τραγούδι.
Η διάλεξη δόθηκε στις 31 Ιανουαρίου 1949, στο Θέατρο Τέχνης.
Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται ολόκληρη.

EΡΜΗΝEΙΑ ΚΑΙ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ (PEΜΠΕΤIKΟ)

Θα ήθελα προκαταβολικά να σας πληροφορήσω, πως μ’ όλη μου την καλή διάθεση, δεν είμαι σε θέση να πω, ούτε καινούργια πράγματα, ούτε κι όσα μιλήσω απόψε να τα δώσω με σοφία. Θα προσπαθήσω όμως κι όσο μπορώ πιο καλά, να σας μεταδώσω αυτό που με κάνει να ζω και να βλέπω την αξία του μέχρι σήμερα περιφερόμενου λαϊκού σκοπού της πόλης.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ο Μάρτιος έρχεται με Τζαζ και Λογοτεχνία

Μια σειρά τεσσάρων εκδηλώσεων με θέμα τη σχέση της Τζαζ με τη Λογοτεχνία και μια έκθεση τζαζ φωτογραφίας θα φιλοξενηθούν στο ρεστοράν – μπαρ ΡΙΦΙΦΙ (Εμμ. Μπενάκη 69Α, Εξάρχεια)  κάθε Πέμπτη του Μαρτίου. Στόχος των εκδηλώσεων είναι η παρουσίαση λογοτεχνικών βιβλίων που εμπνέονται από την τζαζ ή βιβλίων που αντανακλούν το αισθητικό κλίμα του μουσικού αυτού είδους. Η παρουσίαση των βιβλίων συνοδεύεται από ζωντανή μουσική από τζαζ σχήματα και τραγουδιστές.

Από τον Πρετεντέρη στον Βάρναλη, χωρίς σχόλια


Με αφορμή το άρθρο «Λαϊκισμός εναντίον λαϊκισμού»
 

Από τη μια πλευρά είναι εκείνοι που θεωρούν ότι «για όλα φταίνε οι ξένοι». Ότι η σημερινή κρίση, δηλαδή, δημιουργήθηκε και συντηρείται ως σκοτεινό σχέδιο διαφόρων «ξένων κύκλων» που επιδιώκουν (για αδιευκρίνιστους λόγους) να «υποδουλώσουν την Ελλάδα».
Από την άλλη πλευρά βρίσκονται όσοι βροντοφωνάζουν ότι «για όλα φταίνε οι Έλληνες». Ότι η σημερινή κρίση, δηλαδή, είναι η αναπόφευκτη περιπέτεια μιας χώρας που «δεν είναι κανονική» (το διάβασα κι αυτό!..), η οποία περίπου αυτοδιαλύεται επειδή διάφορες παθογένειες δεν της επιτρέπουν να γίνει όσο κανονική πρέπει.
Αν καταλάβατε καλά, πρόκειται για μια αναβίωση της κατά Βάρναλη κολοσσιαίας απορίας: Φταίει «το ζαβό το ριζικό μας» ή φταίει «ο Θεός που μας μισεί»;
Ι. Κ. Πρετεντέρης, Το Βήμα, 26.2.2002



Οι Μοιραίοι

Μες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ΄ η παρέα πίναμ΄ εψές
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ΄ άσωτ΄ ουρανού!
Ω! της αυγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Του ενός ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχιό
τ΄ άλλου κοντόημερ΄ η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό,
στο Παλαμήδι ο γιός του Μάζη
κ΄ η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ΄ απ΄ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το ΄πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

Για την αντιγραφή, Κώστας Βούλγαρης

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Βράβευση για τρεις Έλληνες φωτορεπόρτερ στο διαγωνισμό «Pictures of the Year»


Τρεις Έλληνες φωτογράφοι βραβεύτηκαν στο διαγωνισμό «Pictures of the Year International». Οι Γ. Κολεσίδης, Λ. Γκιουλιαμάκη και Α. Τζορτζίνης απαθανάτισαν τα γεγονότα κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στην Αθήνα. Οι φωτογραφίες τους από τα «πεδία των μαχών» έκαναν το γύρω του κόσμου και σήμερα συγκαταλέγονται στη λίστα με τις κορυφαίες της χρονιάς.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Anna Akhmatova, Ροζάριο (ερανίσματα), Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης


Σύγχυση
1
Ήτανε αποπνικτικά απ’ τις καυτές του ήλιου τις αχτίδες
Το βλέμμα του - αχτίδα.
Σκίρτησα στη στιγμή: αυτός
Μπορεί να με εξημερώσει.
Έσκυψε, σα να ‘θελε κάτι να πει…
Κι’ αίμα στο πρόσωπο αναβλύζει.
Κι ας γίνει της ζωής μου ο έρωτας
Η επιτάφιος πλάκα.

2
Δεν μ’ αγαπάς, δεν θες να με κοιτάξεις,
Ω, πόσο όμορφος είσαι καταραμένε!
Να πετάξω πια δεν μπορώ,
Εγώ που από μικρή φτερά δικά μου είχα.
Τα μάτια στην ομίχλη καρφωμένα
Συγχέονται πρόσωπα και πράγματα
Και μόνο μια κόκκινη τουλίπα,
Στο πέτο σου ξεχωρίζει μια τουλίπα.

3
Σα προστάζει ο απλός σεβασμός,
Πλησίασες χαμογελώντας,
Μισοτρυφερά, μισοβαριεστημένα,
Τα χείλη άγγιξαν το χέρι –
Και μυστηριώδεις, αρχαίες μορφές
Με κοίταξαν στα μάτια …

Δέκα χρόνων αγωνίες και κραυγές
Όλες τούτες τις νύχτες της αγρύπνιας
Μια λέξη ήρεμη
Τους πρέπει – μάταια.
Έφυγες, και στην ψυχή μου πάλι
Όλα άδεια και καθάρια είναι.

1913









Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Μενέλαος Λουντέμης, 100 χρόνια από τη γέννησή του

Το 2012 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση του πεζογράφου, ποιητή και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Μενέλαου Λουντέμη, μια επέτειος που, όπως όλα δείχνουν, πρόκειται να περάσει μέσα σε παγερή σιωπή από πλευράς επίσημου κράτους και πνευματικής ηγεσίας, κι ας είναι ο Λουντέμης ένας από τους περισσότερο διαβασμένους Έλληνες συγγραφείς, ίσως ο περισσότερο διαβασμένος μετά τον Καζαντζάκη. Και διαβάζεται ακόμα, και πολύ, τουλάχιστον το γνωστότερο έργο του, το “Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα” (δεν ντρέπομαι να πω πως δακρύζω διαβάζοντας κάποιες σελίδες του).
Ίσως αυτό που βαραίνει για τον παραγκωνισμό του Λουντέμη από ορισμένους κύκλους να μην είναι τόσο πολύ η πολιτική του τοποθέτηση, όσο ότι θεωρείται γλυκερός, ξεπερασμένος, ίσως και λαϊκιστής (και τη σήμερον ημέρα, αυτό είναι η χειρότερη βρισιά που μπορεί να σου προσάψουν). Επίσης, ήταν φτωχός, έγραψε κατανοητά, διαβάστηκε πολύ -τέτοια πράγματα δεν συγχωρούνται. Πράγματι, αυτός ο υπουργός δεν θα μπορούσε να τιμήσει τον Λουντέμη.
Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε το 1912 στη Γιάλοβα της Ανατολικής Θράκης ως Δημήτρης Μπαλάσογλου, μοναδικός γιος από τα πέντε παιδιά του Γρηγόρη Μπαλάσογλου και της Δόμνας Τσουφλίδου. Με τον ξεριζωμό εγκαταστάθηκαν στο χωριό Εξαπλάτανος Πέλλας και η οικογένεια εξελλήνισε το επώνυμο σε Βαλασιάδης. Με το όνομά του ο Τάκης Βαλασιάδης δημοσίευσε, σε εφηβική ηλικία, τα πρώτα του ποιήματα σε έντυπα της Έδεσσας. Το ψευδώνυμο Λουντέμης το πήρε από τον ποταμό Λουδία της δεύτερης πατρίδας του.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

· Πρόγραμμα Οικονομικής «Υιοθεσίας» ορφανών παιδιών στην Ελλάδα που ζουν με τον παππού ή τη γιαγιά ξεκίνησε το Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης



·        «Έκκληση στους Δήμους όλης της χώρας να βρουν τις οικογένειες των ορφανών παιδιών»
·        Υπάρχουν πολλοί Έλληνες που θέλουν με σεβασμό και διακριτικότητα να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά αρκεί να τα βρούμε

Το ξεκίνημα ενός νέου προγράμματος για την οικονομική στήριξη ορφανών παιδιών της Ελλάδος εξήγγειλε χθες το Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Μπρους Σπρίνγκστιν: Το σκληρό ροκ της διαμαρτυρίας


Με το άλμπουμ «Wrecking ball» ο δημοφιλής τραγουδοποιός επιτίθεται στο σύστημα που, όπως δήλωσε, «γκρεμίζει το αμερικανικό όνειρο»
«Αμερική, ξύπνα. Δεν ζούμε το όνειρο, το καταστρέφουμε». Το μήνυμα που θέλει να στείλει ο Μπρους Σπρίνγκστιν με το νέο του άλμπουμ «Wrecking ball» είναι ξεκάθαρο: η οικονομική κρίση και η αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα καταστρέφουν το αμερικανικό όνειρο.
Ο 62χρονος Σπρίνγκστιν, μιλώντας σε δημοσιογράφους στο Παρίσι την Πέμπτη, παρουσίασε το νέο άλμπουμ στο οποίο έδωσε το όνομα της μεγάλης σιδερένιας μπάλας που χρησιμοποιείται για τις κατεδαφίσεις κτιρίων. Το «αφεντικό» δεν μάσησε τα λόγια του: συνέκρινε την τραπεζική κρίση του 2008 με μια τεράστια κλοπή και εξέφρασε τη συμπαράστασή του στο κίνημα των διαδηλωτών Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ που έχει εξαπλωθεί σε όλες τις ΗΠΑ. Εξήγησε πως ξεκίνησε τη σύνθεση των τραγουδιών όταν έγραψε το «We take care of our own», μια κριτική για την πολιτική στο εσωτερικό της χώρας του, με το οποίο ξεκινά το CD, και ένα τραγούδι που επέλεξε ο Μπαράκ Ομπάμα για τις φετινές προεκλογικές του εμφανίσεις. 

Το συγκλονιστικό "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" των Ελλήνων στους διαδηλωτές του "We are all Greeks"

Μια ιδιαίτερα δυνατή στιγμή της σημερινής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα. Στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά από τη Βουλή, συγκεντρώθηκαν μαθητές και διαδηλωτές κι ευχαρίστησαν με μοναδικό τρόπο την Ευρώπη που βγήκε σήμερα στους δρόμους με σύνθημα "We are all Greeks" . Οι Έλληνες διαδηλωτές στο σύνταγμα κρατούσαν πλακάτ, σχηματίζοντας τα ονόματα των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων στις οποίες έλαβαν χώρα εκδηλώσεις συμπαράστασης.

Μπορεί μια πραγματικά επιβλητική ταινία τριών λεπτών να αφηγείται μια ολόκληρη ιστορία;


Ο Βρετανός σκηνοθέτης σερ Ρίντλεϋ Σκωτ ξεκίνησε έναν παγκόσμιο κινηματογραφικό διαγωνισμό για επίδοξους σκηνοθέτες, με τίτλο, «Πείτε το με το δικό σας τρόπο». Υπήρξαν πάνω από 600 συμμετοχές.
Η ταινία δεν επιτρεπόταν να διαρκεί πάνω από τρία λεπτά, να περιέχει μόνο μέχρι έξι γραμμές αφήγηση και να αποτελεί μια ολοκληρωμένη ιστορία.
Πρώτευσε το «Μονόκερως από Πορσελάνη» σε σκηνοθεσία του Αμερικανού Κήγκαν Γουίλκοξ. Είναι η ιστορία της ζωής δύο ανθρώπων, που αν και τελείως αντίθετη παραμένει πάρα πολύ όμοια - όλα ειπωμένα σε λιγότερο από 3 λεπτά.
Δείτε το γιατί ήρθε πρώτη:

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Η παρουσία του ζεϊμπέκικου από την αρχαιότητα ως σήμερα

Γιώργου Μανιάτη (Η αρχαιολογία της ακοής)
Σε ένα  δύσκολο,  ομολογουμένως,  σύγγραμμα του ο Γιώργος Μανιάτης αναζητά τις ρίζες του ζεϊμπέκικου ρυθμού, και χορού, από την αρχαία Ελλάδα ως τις ημέρες μας. Ξεκινώντας από το β’ στίχο της Ιλιάδας: ουλομένην· η μυρι’ Αχαιοις άλγε’ έθηκεν, για τον οποίο θεωρεί ότι είναι “ο πρώτος εκτενής, ο καθαυτό κλασικός ζεϊμπέκικος, αρτιμελής, όσο και κανονικά τονισμένος, με τις δύο συνεχόμενες μακρές άρσεις…”  συνεχίζει με το ζεϊμπέκικο ρυθμό του Ηράκλειτου: Αρμονίη αφανής φνερής κρείττων (η κρυμμένη αρμονία, είναι καλύτερη από τη φανερή) και φτάνει ως τις μέρες. όλα αυτά ισχύουν, αρκεί να μην ξεχνάτε ότι “Τα γραπτά ελληνικά είναι ανορθόγραφα ως προς την ομιλούμενη γλώσσα και τα ομιλούμενα είναι ανορθόφωνα ως προς την γραπτή”
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Νίκο Βαλκάνο για τον εντοπισμό και την παράδοση αυτής της αξιόλογης μελέτης (Γιώργος Δαμιανός)
24grammata.com/free ebook
[download]

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Τοιχογραφία μιας ταραγμένης εποχής


Το έργο-ποταμός του Ροζέ Μαρτέν ντυ Γκαρ «Οι Τιμπώ», για το οποίο ο γάλλος συγγραφέας τιμήθηκε το 1937 με το βραβείο Νομπέλ

Με την έκδοση των Τιμπώ έχουμε ένα ακόμη μεγάλο - και σε έκταση και σε ένταση - μυθιστόρημα του 20ού αιώνα που βρίσκει επιτέλους τον δρόμο του στην ελληνική αγορά. Χίλιες οκτακόσιες και πλέον πυκνοτυπωμένες σελίδες απαιτήθηκαν γι' αυτό το μυθιστόρημα-ποταμό. Δεν πρόκειται ωστόσο για ένα μυθιστόρημα ακριβώς, αλλά για επτά (συν τον επίλογο), που διατηρούν τη σχετική αυτονομία τους διατρέχοντας ταυτοχρόνως μια μεγάλη χρονική περίοδο: από την αρχή του 20ού αιώνα ως την κήρυξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Πέθανε η Γουίτνεϊ Χιούστον

«Ο μεγαλύτερός μου διάβολος είμαι εγώ» και «δεν θέλω να πεθάνω» έλεγε η Γουίτνεϊ Χιούστον πρόσφατα, σε συνέντευξή της στην Νταϊάν Σόγιερ. Τραγική ειρωνεία, λίγες μέρες αργότερα, το Σάββατο, η 48χρονη καλονή με την υπέροχη φωνή βρισκόταν νεκρή στο ξενοδοχείο Beverly Hilton στο Λος Άντζελες. Τα αίτια του θανάτου της διάσημης τραγουδίστριας δεκάδων επιτυχιών και ηθοποιού δεν έγιναν γνωστά, ωστόσο, όπως δήλωσε αξιωματούχος της αστυνομίας, «δεν υπάρχουν ενδείξεις για εγκληματική ενέργεια».
Η Γουίτνεϊ Χιούστον, γεννημένη στις 9 Αυγούστου 1963 στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσι, μεγάλωσε σε μουσική οικογένεια. Μητέρα της ήταν η soul τραγουδίστρια Cissy Houston, εξαδέλφη της η γνωστή Dionne Warwick και νονά της η Αρίθα Φράνκλιν. Από πολύ μικρή έδειξε πως είχε όχι απλά κληρονομήσει το φωνητικό ταλέντο της μητέρας της αλλά και το διέθετε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από εκείνη, ξεκινώντας με τον σχεδόν «παραδοσιακό» τρόπο για πάρα πολλούς μαύρους ερμηνευτές, δηλαδή στην εκκλησιαστική χορωδία της ενορίας της. Κάτοχος μιας αληθινά αξιοθαύμαστης φωνής, γρήγορα τράβηξε την προσοχή και έτσι στα είκοσι δύο της άρχισε την προσωπική πια καριέρα της με τον δίσκο που είχε για τίτλο το όνομά της, το '85.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Το λαϊφστάιλ θρηνεί στο Μεταγωγών


Tου Νίκου Γ. Ξυδάκη

Aλλος με χειροπέδες προφυλακισμένος για χρέη προς το Δημόσιο, άλλος πουλάει το σπίτι του για να μην πάει φυλακή, άλλος λουφάζει και περιμένει τη σειρά του. Το λαϊφστάιλ πέθανε, λένε. Δεν πέθανε τώρα, διορθώνω. Εχει πεθάνει από καιρό, τώρα εξαπολύθηκε η δυσωδία των πτωμάτων του.

Η εγχώρια βιοτεχνία του λαϊφστάιλ -εκδότες, μοντελίστ, δημοσιογράφοι, μοντέλες, γλάστρες, τηλεπερσόνες, πάρτι άνιμαλ, ντίλερ, κωθώνια, θύματα- γεννήθηκε στη δεκαετία του ’80 και άνθησε όσο κυκλοφορούσε ορμητική η δίψα της ανόδου, ο θαυμασμός για την αρπαχτή και άφθονο μαύρο χρήμα. Εξέπνευσε όταν μαράθηκαν όλα αυτά. Παρήγαγε αέρα. 

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Επιτέλους, ελληνική ταινία με προσωπικότητα

«Αδικος κόσμος». Μπράβο στον (σκηνοθέτη και σεναριογράφο) Φίλιππο Τσίτο. Μπράβο στη (συν-σεναριογράφο) Δώρα Μασκλαβάνου. Μπράβο στον Αντώνη Καφετζόπουλο που αν έπαιζε τον ίδιο ρόλο σε αμερικανική παραγωγή, ίσως να έβλεπε το όνομά του στη λίστα των Οσκαρ. Μπράβο σε όλους τους ηθοποιούς (Θεοδώρα Τζήμου, Χρήστος Στέργιογλου, Σοφία Σεϊρλή).
Τώρα κατάλαβα τον λόγο που έσπρωξε τη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, πρόεδρο του Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν, να απονείμει βραβείο σκηνοθεσίας και Α' ανδρικής ερμηνείας σ' αυτή την εξωτερικά «μικρή» ταινία. Μα επειδή ο χαρακτήρας του Καφετζόπουλου -ως μπάτσος - ταιριάζει γάντι με τον δικό της στο αριστουργηματικό «Φάργκο» που της χάρισε ένα πρώτο Οσκαρ ερμηνείας το 1997, με σκηνοθέτη τον σύζυγό της Τζόελ Κόεν. Και αν ο Τσίτος είχε σκαλίσει βαθύτερα την ιστορία και την είχε ραντίσει με περισσότερο σαρκασμό και μαυρίλα, ε, τότε θα έπιανε επιδόσεις αδελφών Κόεν της παλιάς καλής εποχής.
Το ύφος χαμηλόφωνο, με χιούμορ υπόγειο και σατανικό. Η ίντριγκα έξω από κάθε ρηχή και εύπεπτη λογική. Και οι ήρωες εντελώς ανάποδοι κι αυτοί. Οπου ένας μπαϊλντισμένος από τη ρουτίνα προανακριτής της Αστυνομίας αποφασίζει να απονέμει κοινωνική δικαιοσύνη. Ετσι μόνος του. Αυτονομία αντί για αυτοδικία. Για παράδειγμα. Εκαψες το μαγαζί σου για να εισπράξεις τα ασφάλιστρα επειδή σε έχουν πνίξει τα χρέη; Αθώος ο ύποπτος. Στο αρχείο ο φάκελος. Δίκαιος ο μπάτσος. Αδικη μια αδέκαρη καθαρίστρια. Κι όμως. Η μοίρα τούς δένει.

 http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4691082

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Τα μπεστ σέλερ της οικονομίας


Ποια βιβλία είναι στην κορυφή των προτιμήσεων στην Ελλάδα και διεθνώς

Γέμισαν οι προθήκες των βιβλιοπωλείων με βιβλία για την κρίση και την οικονομία. Είναι η καινούργια μεγάλη τάση του κοινού που αναδεικνύει την οικονομία ως δημοφιλές ανάγνωσμα. Πρωταθλητής χειμώνα ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος που με ένα εκλαϊκευτικό βιβλίο οικονομίας με τίτλο «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε!» (Λιβάνης) ξεπέρασε τα 40.000 αντίτυπα σε πωλήσεις. Τα περισσότερα βιβλία οικονομίας που κυκλοφορούν είναι γραμμένα από δημοσιογράφους και έχουν τον χαρακτήρα της εκλαΐκευσης απευθυνόμενα στο μεγάλο κοινό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το βιβλίο του Μαρκ Ρος «Η τράπεζα» (Μεταίχμιο) που πλησιάζει τα 30.000 αντίτυπα και είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους έλληνες αφού ένα μεγάλο κεφάλαιο του αφορούσε την χώρα μας, τα περίφημα CDS και την πολιτική Σημίτη- Παπανδρέου. Το επόμενο βιβλίο του ίδιου με τίτλο «Καπιταλισμός εκτός νόμου» (Μεταίχμιο) πούλησε 10.000 αντίτυπα και οφείλει πολλά από τα στοιχεία που παραθέτει στον πρώην trader και νυν συγγραφέα – ερευνητή Νίκολας Σάξον του οποίου το βιβλίο ««Οffshore, τα νησιά των θησαυρών» (Παπαδόπουλος) κυκλοφόρησε στα ελληνικά χωρίς όμως να σημειώσει ανάλογη επιτυχία αν και είναι, ίσως, το καλύτερο βιβλίο για να κατανοήσει κανείς τι γίνεται σήμερα με τον παγκόσμιο πλούτο.
Και οι έλληνες συγγραφείς σημειώνουν πωλήσεις που κάνουν τους λογοτέχνες συναδέλφους τους να κοκκινίζουν από ζήλια. Το βιβλίο του δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού «Από την κλεπτοκρατία στη χρεοκοπία» (Πατάκης), ξεπέρασε τα 16.000 αντίτυπα και ήδη ο συγγραφέα καλείται για ομιλίες σε όλη την Ελλάδα. Στις 16.000 αντίτυπα κυκλοφορίας βρίσκεται και το «Ημερολόγιο της κρίσης» του Παύλου Τσίμα (Μεταίχμιο). Ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι επίσης ένας μπεστ σελερίστας της κρίσης. Οι ομιλίες του, οι παρεμβάσεις, η επιχειρηματολογική δεινότητά του ανέβασε το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του «Κρίσης Λεξιλόγιο: Οι οικονομικοί όροι που μας καταδυναστεύουν»(Ποταμός) στα ύψη πλησιάζοντας γρήγορα τα 10.000 αντίτυπα. Ο  Γιάννης Λούλης με το «Ο δρόμος προς την άβυσσο» (Καστανιώτης) άγγιξε τα 5.000 αντίτυπα. 

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Ελληνική βιβλιογραφία του 19ου αιώνα: Εργαλείο εθνικής αυτογνωσίας

Έργο αναφοράς και πολύτιμο εργαλείο για την ιστορική και φιλολογική έρευνα η "Ελληνική Βιβλιογραφία του 19ου αιώνα", ο πρώτος τόμος της οποίας δημοσιεύτηκε το 1997, όσο ζούσε ακόμα ο Φίλιππος Ηλιού, αποκτά την οργανική του συνέχεια με την κυκλοφορία του Β' τόμου της από τα κατάλοιπα του αείμνηστου ιστορικού. Καρπός μακράς επεξεργασίας από το Βιβλιολογικό Εργαστήρι «Φίλιππος Ηλιού», κυκλοφόρησε μόλις από το Μουσείο Μπενάκη και το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, με εισαγωγή-επιμέλεια της Πόπης Πολέμη και επιστημονικούς συνεργάτες την Αναστασία Μυλωνοπούλου και την Ειρήνη Ριζάκη. Η έκδοση, την οποία συνοδεύει το CD με τον απο καιρό εξαντλημένο Α' τόμο, ολοκληρώνει την τεκμηριωτική υποδομή για την ελληνική βιβλιοπαραγωγή των αμέσως προεπαναστατικών, των επαναστατικών και των καποδιστριακών χρόνων.

Όταν οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες παίρνουν χρώμα...

Χρωματιστές πινελιές σε κλασσικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες προσέδωσε η γνωστή φωτογράφος Σάνα Ντάλαγουεϊ με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.


Η Ντάλαγουεϊ επέλεξε για το καλλιτεχνικό "πείραμά" της φωτογραφίες-πορτρέτα ατόμων που άλλαξαν το ρου της ιστορίας στον τομέα των επιστημών, όπως του Αλβέρτου Αϊνστάιν, γνωστών επαναστατών, για παράδειγμα του Τσε Γκεβάρα, καθώς και δημιουργών και πρωταγωνιστών του  κινηματογράφου, όπως του Άλφρεντ Χίτσκοκ και του Τσάρλι Τσάπλιν.

http://www.theinsider.gr

Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
Όπως αυτός Ο δραπέτης
Ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.

Μιχάλης Κατσαρός

όστρια

Συγγενικές σχέσεις

 

© 2013 "στο... Επτά". All rights resevered. Designed by Templateism

Back To Top